David Dubnitsky'nin ilham perileri

Bazen insanlar bana sürekli çıplak vücutlar görmekten sıkılıp sıkılmadığımı soruyorlar. Ben de her zaman bir karşı soruyla cevap veriyorum:

"Okyanusta gün batımını izlemekten, plaj güneşinin ufkun altına doğru yavaşça batmasını izlemekten bıkmadın mı? Ya da ateş geceye doğru dans ederken arkadaşlarınla kamp ateşinin etrafında oturmaktan? En sevdiğin şarabı içmekten ya da duygularını ortaya çıkaran müzikleri dinlemekten bıkmadın mı? Sonuçta, bunu daha önce birçok kez yaptın."

Ve sonra soru ortadan kalkar.

Benim için ilhamın özü ilham perilerinde yatar. Güzel ve kadınsı bir model gördüğümde, onu tanıyor olsam da olmasam da, içimde anında fikirler oluşmaya başlar. Yaratmak istediğim imgeler, sahneler ve atmosferler. Bu sadece güzel bir fotoğraf çekme arzusu değil, hayal gücümde gördüğüm anları önümde görene kadar beni rahat bırakmayan içsel bir dürtüdür. Sonuçta, fotoğraflar aracılığıyla sadece bir kızın fiziksel güzelliğini göstermiyorum, aynı zamanda ruhunu, şefkatini ve gücünü de iletiyorum. Bu bana inanılmaz bir enerji ve yaratmaya devam etme isteği veriyor.

Her yeni fotoğrafla, çoğu zaman kimsenin bilmediği her modelin eşsiz güzelliğini ortaya çıkarabileceğimi ve bunu dünyayla paylaşabileceğimi hissediyorum. Kim bilir, belki bu fotoğraflar birinin kalbine dokunur, yüzüne bir gülümseme getirir veya önemli bir şey için ilham kıvılcımları sağlar. Sanatın, bu kadar samimi biçimlerde bile, bir kişinin içsel durumunu değiştirebileceğine, onlara hafif duygular verebileceği ve onları asil eylemlere teşvik edebileceğine inanıyorum.