Rüyalar

Bir keresinde röportajı yapan kişi bana şunu sordu: “Fotoğrafçı olarak çocukluk hayalinizi gerçekleştirdiniz mi? Mesela kendine bir Rolls-Royce aldın mı?”

Bu soruyu çok duygulandırıcı buldum çünkü hiçbir zaman kendime bir Rolls-Royce almak istemedim. Fotoğrafçılığa başlamadan önce bir kuru çamaşırhane zincirim vardı, hâlâ da var. Bu benim en büyük gelir kaynağım. Bu sayede fotoğraflarımdan para kazanmanın peşinde değildim, güzellik yaratmanın peşindeydim. Bu şekilde herhangi bir kâr elde etmeyeceğimi, yalnızca kayıplara maruz kalacağımı bilmeme rağmen göz alıcı bir çekim düzenlemek için çok fazla zaman harcamayı göze alabilirdim: Parayı otele, benzine, kıyafet kredisine ve aşırı derecede harcardım. pahalı fotoğraf ekipmanları. Ve biliyorsun, benim mutluluğumun Rolls Royce satın almakla değil, kendimi bulmuş olmamla ilgisi var. Kamerayı çektiğimde 34 yaşındaydım. O zamanlar hayatım istikrarlı ve sakindi. Ama yine de içimde bir şeyler kaşınıyordu, yaratıcı tatminin özlemini çekiyordum.

Çocukken fotoğraf dergileri aldım; Genç bir yetişkin olarak Helmut Newton ve David Hamilton'a hayrandım ve Instagram ortaya çıkınca kendimi fotoğrafçılık sanatında denedim. Dijital fotoğrafçılık çağı hayal kırıklığı yarattı: Çok sayıda vücut var, estetik yok… Ve saf erotikanın kasıtlı cinsellik ve parlak makyajla hiçbir ilgisi olmadığını düşündüm; günlük yaşamla, rutin kıyafetlerle ve sıradan yaşam durumlarıyla ilgilidir. Uyum ve cinselliğin basit olabileceğini gösterdim; sanki bir anahtar deliğinden gözetliyormuşsunuz gibi.