Mutfak

Mutfak… Bu kelime çok anlamlı. Bazen büyüdükçe bir mutfaktan diğerine geçiyoruz gibi görünüyor. Kurutulmuş papatya, Satureja, timus ve lavaj kokan, tavanında gazyağı lambası ve gölgeler bulunan bir çocukluk mutfağıyla başladık yola. Sonra gençlerin yoksul mutfakları geldi; pencereleri sonuna kadar açık, gece geç saatlere kadar sigara içilip kitap okuyabilir, herkes uyuduğunda misafirleri sessizce içeri alabilirdiniz.

Genel olarak mutfaklar, burasıyla hiçbir bağlantısı yokmuş gibi görünen, akla hayale gelmeyecek pek çok şeyin mekanıdır. Bunlar arasında kart falcılığı, çinko leğenlerde yıkanma, en temel sorunları fısıltıyla çözme, çamaşır yıkama, gizlice ve aceleyle sevişme; Burada insanlar konuşmayı takip etmeyi bırakıp sessizce dışarıda yağan kara bakıyorlardı. Misafirler geldiğinde hızlıca bir şeyler içmek, tabaktan bir şeyler almak ya da yarım kalan sohbeti bitirmek mümkündü...

Bugün mesafeler daha basit, daha fazla alan var ama her girdiğinizde, zaman harcadığınız dünyadaki tüm mutfaklar güvenliğin ve umudun, anıların ve geleceğin tek mekanı haline geliyor...